De eerste dagen Embangweni

Malawi, we zijn er pas net, maar nu al zo veel indrukken..
het is moeilijk om alles in woorden uit te drukken, maar ik zal een poging wagen;)

donderdagochtend zijn we al vroeg in de morgen naar de bank gegaan om de laatste euro’s te wisselen en geld op te nemen. We kwamen helaas wat te vroeg want het geld voor die dag was nog niet gebracht. Toen we een uur later terugkwamen was er gelukkig wel geld verkrijgbaar en verlieten we voor ons gevoel als miljonairs de bank. Een euro staat namelijk gelijk aan ongeveer 220 kwacha (het betaalmiddel hier). Het blijft raar om met allemaal briefjes van 500 en 1000 rond te lopen maar we zijn er inmiddels een beetje aan gewend. We worden ook steeds beter in het omrekenen dus we snappen steeds beter wat we aan het uitgeven zijn;)
Voordat we donderdagmorgen naar Embangweni vertrokken, hebben we in de supermarkt (spar) een gigantische hoeveelheid water ingeslagen, en daarnaast wc-papier. Na alle inkopen zijn we vertrokken naar Embangweni, onze woonplaats voor de komende paar maanden. De autorit was indrukwekkend. Er valt zoveel te zien op straat: groepjes mensen onder een boom, vrouwen die hele pakketten op hun hoofd dragen, fietsen volgeladen met van alles en nog wat, dieren.. het hele leven speelt zich hier af op straat. Na een autorit van ongeveer 5 uur kwamen we aan in Embangweni. Embangweni is een klein plaatsje vlakbij de grens van Zambia. Het ligt een eind van de verharde weg af, dus we zitten hier echt afgelegen. We verblijven in het guesthouse, dit is enorm luxe! Ilona en ik hebben allebei een eigen kamer mét eigen douche en wc die kan doorspoelen. Ondanks het feit dat ik me had voorbereid op een gat in de grond, is het toch heel fijn dat ze zelfs hier ‘normale’ toiletten hebben (de bevolking heeft deze luxe overigens niet). Tot nu toe valt het verblijf me enorm mee. De elektriciteit is pas één keer uitgevallen, maar slechts 5 minuten. Er komt vaak (vooral ’s middags) geen water uit de kraan, maar hier wen je al snel aan. Daarnaast heb ik tot nu toe alleen maar met koud water kunnen douchen, maar zelfs dat heeft voordelen. Waar ik normaal een half uur nodig heb, ben ik nu binnen 5 minuten klaar;)
De afgelopen dagen hebben we heel veel mensen ontmoet. Door Edukans en andere organisaties is de Malawiaanse bevolking hier inmiddels gewend aan blanke mensen. Dit is heel fijn. We worden af en toe nageroepen door kinderen (muzungu: blank persoon), en iedereen wil even een kort praatje maken en benadrukken dat we hier ‘most welcome’ zijn, maar verder laat iedereen ons met rust.
Het is opvallend hoe goed men hier Engels spreekt. De meest gesproken taal naast het Engels is Chitumbuka. De mensen zijn enorm trots op deze taal en proberen ons van alles te leren. Het is best lastig, maar ik kan na een paar dagen al een aardig woordje ‘Chitumbuka’ spreken (al zeg ik het zelf;):
-moni /monire: hallo
-muli uli?: hoe gaat het?
-makola chomene: het gaat heel erg goed
-mama: vrouw/moeder
-dada: man/vader
-gogo: ouder persoon
-wana: kinderen
-sorry: pepani
Ik kan op straat zelfs al een soort van gesprekje voeren dus het gaat de goede kant op. De mensen in het guesthouse zijn onder de indruk dus wie weet waar we over een aantal maanden toe in staat zijn!

De afgelopen dagen hebben we Embangweni verkend. We zitten hier midden in de natuur. Nu het regenseizoen is, staat alles in bloei. Het is hier heel mooi, maar er zijn helaas ook overal insecten. Gelukkig zijn de mensen hier heel behulpzaam en krijg je meteen assistentie wanneer je je kamer insectvrij probeert te maken. De mensen zijn sowieso heel vriendelijk. We zijn al bij een aantal mensen thuis uitgenodigd. Het is heel speciaal om te zien hoe zij leven. We zijn onder andere bij Lea op bezoek gegaan, een jonge vrouw met 3 kinderen die vorige maand haar man verloor door een auto-ongeluk. Ondanks het feit dat ze ons helemaal niet kende, vertelde ze heel open over de dood van haar man en over hoe onzeker de toekomst is voor haar en de kinderen. Het is heel dubbel om in haar kleine huisje te zitten in de wetenschap dat mijn kamer hier in het guesthouse even groot is als het hele huisje. Ook wanneer je de winkeltjes hier bezoekt wordt je behoorlijk met je neus op de feiten gedrukt. het lijkt hier namelijk in niets op de winkels die we in Nederland kennen. De winkeltjes hier hebben nog het meest weg van kleine schuurtjes. Hoewel ik van tevoren wist dat ik naar een van de armste landen ter wereld zou gaan, is het toch heel anders nu ik er opeens middenin sta. Het lijkt af en toe net een film. Wat hebben we veel in Nederland in vergelijking met de mensen hier..
Waar ik daarnaast nog erg aan moet wennen is het geloof. De mensen hier zijn extreem gelovig. Onze komst wordt dan ook gezien als een geschenk van god en men doet er alles aan om te zorgen dat we niets tekort komen. Het is heel lief en goed bedoeld maar het voelt ongemakkelijk dat zij ons alles willen geven terwijl ze zelf al zo weinig hebben. Kinderen wilden zelfs hun schoolmaaltijd met ons delen. Op zondagochtend zijn we naar de Engelse dienst gegaan in de kerk. Ik kom in Nederland nooit in een kerk, dus het was heel bijzonder om een dienst mee te maken in Malawi. Met de bijbel onder de arm vertrokken we naar de kerk. Hier werden we officieel welkom geheten in Embangweni. Heel apart om mee te maken hoeveel het geloof hier voor de mensen betekent. Tijdens de dienst werd benadrukt dat het heel belangrijk is om te geven aan anderen en aan de kerk. Aan de ene kant is het mooi maar toch ook dubbel. De mensen hebben al zo weinig en ze worden geacht het kleine beetje geld dat ze hebben aan de kerk te schenken.

Malawi is een land dat blijft verbazen. Aan de ene kant zie je overal de armoede maar aan de andere kant zijn veel dingen hier even duur als in Nederland. De mensen wonen in kleine huisjes maar hebben vrijwel allemaal een tv’tje (met een paar zenders) die de hele dag aanstaat. Daarnaast zijn mensen hier gek op mobiele telefoons. Zelfs oudere mensen kunnen hier goed mee overweg. In het guesthouse staan een aantal, weliswaar oude, computers maar men kan hier van alles mee. Techniek is hier echt in opkomst. Joseph, de manager van het guesthouse, vertelde ons trots dat zijn zoontjes veel beter weten hoe alles werkt dan hijzelf. Heel grappig dat je dus zelfs in Malawi deze ontwikkeling ziet. Ik dacht dat ik inmiddels wel alles gezien had qua techniek hier, maar gister liet een jongen die in het guesthouse werkt zien hoe hij internet gebruikt via zijn telefoon. Hij had daarnaast ook een facebookaccount dus men is hier al een stuk verder dan ik dacht.

Tot slot het eten. Dit valt me 100% mee! Men eet hier vooral nsima, een vrij smakeloze maispap. We hebben dit de eerste avond besteld om te proberen maar tot nu toe is het bij deze ene keer gebleven. In het guesthouse hebben ze namelijk ook rijst, pasta, gebakken aardappel en zelfs gekookte aardappel dus we hebben veel keuze!


Liefs Eefje